może pierwsze litery greckie poznawał już w Krakowie, jednak systematyczną naukę
greki zapewne rozpoczynał w Bolonii na zajęciach znanego hellenisty Antoniego
Urceusa Codrusa. Był on przyjacielem wybitnego weneckiego drukarza i humanisty
Aldusa Manutiusa, który w 1495 r. opublikował m.in. grecką gramatykę Teodora
Gazy oraz w 1499 r. zbiorowe wydanie epistolografów greckich.Zainteresowały one szczególnie Kopernika, skoro został ich właścicielem, a później tłumaczem na łacinę. Nie wiadomo jednak, czy zakupił on cały obszerny tom Aldiny, czy tylko osobno wydaną broszurę zawierającą zbiór 85 fikcyjnych listów Symokatty o treści obyczajowej, sielskiej i miłosnej. Nie znamy też daty nabycia tej książki przez kanonika warmińskiego, jednak przypuszczać można, że nastąpiło to dopiero w czasie jego padewskich studiów.
Przekład Listów obyczajowych, sielskich i miłosnych Teofilakta Symokatty.
Nie wiadomo dokładnie, kiedy Kopernik przystąpił do tłumaczenia Listów Symokatty. Wydaje się jednak, że dopiero kilkuletni pobyt u boku wuja Watzenrodego w Lidzbarku Warmińskim umożliwił mu spokojną pracę nad translacją listów greckiego literata.
Mało oryginalna treść 85 fikcyjnych listów Symokatty miała charakter satyryczno-moralizatorski, ale ze względu na styl, prawie klasyczny, nadawała się do nauki greckiego i epistolografii. Były to bowiem sformułowane w lekkiej dowcipnej formie poradniki w różnych okolicznościach życiowych i sztuce pisania listów oraz ich kompozycji. Listy miały być także formą pożegnania Kopernika z wujem Łukaszem Watzenrode, któremu przecież zawdzięczał swoją karierę. Potwierdza to treść adresowanego do biskupa warmińskiego listu dedykacyjnego poprzedzającego książeczkę: “wszak każdy tego rodzaju trud lub owoc moich maluczkich zdolności słusznie powinien uchodzić za Twoją własność”. Kopernik dołączył do tego wierszowaną przedmowę Pożegnanie Prus autorstwa zaprzyjaźnionego śląskiego humanisty Wawrzyńca Korwina.
